Gast schreef:Jullie laten je nogal op je kop zitten. Een peugeotje een TD5 laten slopen? Was het dan een P4 ?Je zal tijdens het rammen wel teveel medelijden hebben gehad. Behalve dat een 505 leeuw voorlopig de leverantsier van mijn motorblok is heb ik niet zoveel met dat franse leeuwen gedoe. Pas nog wel even naar een nette Peugeot P4 gekeken. Ziet er op zich stevig en basic uit(g-serie koets) maar de verouderde turboloze franse motorisering en 4 versnellingsbak zijn ook geen kracht patsers. En kwa leeftijd nog niet MRB vrij. Ze doen net of ze allemaal vernietigd moesten worden van het franse leger en er niet veel van zijn maar op dit www staan er nog echt veel te koop.
Eerst even over de P4: Ik zou er niet naar omkijken. Het Franse leger doet ze weg, ze werden te duur in het onderhoud ... en deels werden ze vervangen door Defenders ... dat zegt mijns inziens genoeg. Bovendien hoorde ik als "recensie" over een van de weinige civiele P4's -- eentje die door de Peugeot-familie voor de jacht was geregeld, dus vast niet de slechtste -- dat ie nog beroerder reed als de UMM die ze ook gebruikten.
Dan het verhaal van het pest Piegootje dat mijn Td5 van de weg reed: De weg bleek boven op een bescheiden vlakte ineens geheel verijsd - het was een prachtige zonnige dag, maar ook een straffe koude oosten-wind. Sneeuw uit de akkers was over de weggewaaid - die ochtend was de weg nog keurig schoon -- eind van de dag was ie spekglad want de sneeuw uit de akkers was aan het overdag net iets opgewarme asfalt vastgevroren. Voor me reden twee kleine Renaultjes, ze reden een beetje sullig maar net iets eerder de helling op nam de afstand wat toe. Op de ineens verijsde weg gingen die Renaultjes in de remmen ... ik dacht nog "nooit doen, remmen op gladijs, gas los, koppeling in en heel lichtjes sturen ... dat is wat je moet doen". Maar goed, ik was blij dat de afstand net wat groter was en ik kon niet anders als ook remmen. Ik was net tevreden over de werking van de ABS, de vaart ging er gecontroleerd uit, en ik dacht net "met dit soort van verrassingen kan je niet genoeg afstand houden" en ik zie in de spiegel iets wits rap naderbij komen. Dat wits was een pest Piegootje met 4 inzittenden, de chauffeur kreeg de auto niet geremd en hij kon er om te beginnen ook niet langs want er waren tegenliggers. Op het laatste moment heeft ie nog geprobeerd er langs te sturen -- dat had ie beter niet gedaan. Resultaat van de poging om erlangs te sturen was een bescheiden duwtje - niet meer dan de trein die wat wild aankoppelt. Dat duwtje voor mij links achter was evenwel genoeg om mij aan het tollen te brengen, een 180º draai om de verticale as -- die draaiing zorgde er overigens voor dat het Piegootje een duw naar links kreeg. Anyway, na de 180º draaiing kwam de LandRover achterstevoren met zijn linkerwielen in de (stroevere) berm ... en die stroefheid zorgde voor een 180º draaiing, maar nu om zijn lengte-as. De berm helde wat af, en bovendien was er een greppel - een greppel die halfvol met sneeuw lag - dus rolde de Defender gematigd zacht tot op z'n gepoetste kant. Het had erger kunnen zijn: er stond geen boom, er was geen rotsblok, en ook geen meters diep talud of ravijn.
In zekere zin een geluk bij een ongeluk: De tegenpartij was zonder tegenliggers schuin naar de overkant overgestoken en in de andere greppel geland. Het pest Piegootje was rechtsvoor tot de bovenkant van de veerpoot afgeschaafd. Niemand anders dan materiële schade, nu ja ... er waren wat geknakte ego's. De afloop was verder netjes, dwz het schadeformulier werd netjes ingevuld, de verzekering van de tegenpartij betaalde. Enige les was dan wel dat je nog heel veel feller bovenop alle schadepostjes moet zitten. Het begint met het onderhandelen over de taxatie-waarde -- dat deed ik aardig. Daarna komt dan nog zodra duidelijk is dat de tegenpartij gaat betalen het verhalen van alle andere onkosten ... en daar moet je echt heel hard bovenop zitten.
En ... het jammere is dat ik nu een "Puma" heb, en niet die nu ruim 21 jaar oude Td5. Het goede is dat ik de "Puma" nu met wat meer voorkennis beheer ... de Td5 was toentertijd al toe aan enig "groot onderhoud".
Het wrak heb ik verkocht aan iemand die 'm weer op de weg heeft gebracht, wel met een ruilblok. De auto is nu al zo'n 11 jaar in dezelfde en hopelijk/denkelijk goede handen.
O ja, een goede les is dat je - mocht je ooit zoiets overkomen - beter de sleuteltjes uit het slot neemt en daarna ontkent te weten waar ze zijn.
De berger heeft de auto gestart en op eigen kracht op het bergingsvoertuig gereden ... en daarmee het mooie Td5 blok naar de andere wereld geholpen.
